Zuidereiland
Blijf op de hoogte en volg Lieselotte & Sven
07 Augustus 2013 | Nieuw Zeeland, Invercargill
Het is alweer een tijdje geleden dat we een stukje op de site hebben kunnen zetten. Dit komt door een gebrek aan goed internet wat achteraf nog lastiger te vinden is als gedacht.
We zijn inmiddels op het Zuider eiland beland. De tweede avond in Picton was gelijk een bijzondere. Zoals de meeste van jullie wel op het nieuws hebben gehoord is dat er een aardbeving is geweest in Wellington. Ook ons avond eten moeste we op dat moment vasthouden want de gehele camper schudde heen en weer. Ook weer meegemaakt zeggen we dan maar!
Vanuit Picton hebben we de Queen Charlotte drive genomen naar het Abel Tasman National Park. Dit is het kleinste National Park van Nieuw-Zeeland. In dit park hebben we een groot deel van de prachtige meerdaagse Abel Tasman Coast track gelopen. Vervolgens zijn we naar Nelson Lakes National Park gegaan. Hier stond de uitdagende 22km lange St. Arnoud track op het programma. Deze wandeling loopt via smalle paatjes naar de top van de St Arnoud berg.
Na Nelson Lakes zijn we via Westport langs de westkust gaan rijden. Tijdens deze route hebben we verschillende wandelingen gemaakt en nog op eigen houtje kruipend een grot in gegaan die bekend stond om zijn fossielen en rotsformaties (uiteraard was dit toegestaan). Ook de Pancake rotsen en blowholes was iets spectaculairs (google maar).
Aan het einde van de westkust hebben we nog een oud schipfrak bezocht. Tijdens deze track ging onze aandacht meer uit naar de springende dolfijnen die ongeveer 10 meter van de kant uit het water sprongen. Achteraf bleken het zeldzame Hector dolfijnen te zijn die alleen in Nieuw-Zeelandse kustwateren leven. Die kunnen we dus ook weer doorstrepen. Hierna zijn we via de Frans Jozef en de Fox gletsjer naar Lake Madison gegaan. Dit meer staat bekend om zijn duidelijke spiegeling met besneeuwde bergen als achtergrond. Gelukkig hadden we goed weer dus dit leverde mooie foto’s op. We hebben nog even genoten van dit uitzicht op een terras.
Eenmaal aangekomen bij Lake Wanaka kregen we dusdanig het wintersport gevoel dat we inkopen hebben gedaan en een heerlijk dagje zijn gaan skiën in het skigebied Treblecone in de Nieuw-Zeelandse Alpen. Ook nu hadden we weer geluk met het weer (eigenlijk heel de reis tot nu toe).
De dag erna arriveerde we in Queenstown. Queenstown wordt ook wel de adrenaline hoofdstad van de wereld genoemd. Dit was goed te merken aangezien je op iedere hoek van de straat een booking centre zag met een waslijst van activiteiten die je kon boeken. Wij hebben vanaf het begin al tegen elkaar gezegd dat we willen skydive. Wij dus op zoek naar het skydive centre Nzone waar we al veel over hadden gelezen. Eenmaal aangekomen wilden we eigenlijk enkel even wat informatie en boeken voor de volgende dag. Toen we dit aangaven zeiden ze dat we ook met het eerst volgende busje mee konden die over 15 minuten vertrok. Daarbij was er ook de mogelijkheid een derde persoon mee te laten springen die foto’s maakte tijdens het gehele procedure. Dit leek mij zo onvergetelijk dat ik het Lieselotte voor haar verjaardag heb gegeven ook al duurde dat nog even. Een onvergetelijk aandenken van een onvergetelijk avontuur. Na de vraag of we gelijk mee wilden keken we elkaar aan en zeiden “waarom ook niet. Het weer is super dus DOEN!:”. Snel wat formulieren ingevuld en hup met de bus naar de vliegtuigen. Na korte instructies en het aanmeten van warme kleding en een harnas sprongen we het vliegtuig in. Voordat we gingen springen genoten we eerst nog van een mooie 15 minuten vlucht over de besneeuwde bergtoppen van Queenstown. Op 12000ft ging voor de eerste keer de deur open en sprong er een angstig meisje gillend uit het vliegtuig. Toen ging ons hartslag echt te keer. We dachten “kicke!!!!!”. Op 15000ft was het onze beurt. Eerst was ik aan de beurt en gelijk na mij lieselotte. Langzaam schuivend naar de opening van de deur waar de wind langs je gezicht raasde. Nog even terug denken aan de instructies en toen gingen we. Met een snelheid van 200km/uur raasden we naar beneden. Een vrije val van 60 seconden waarin je hart werkelijk waar stil stond. Genieten, genieten en nog eens genieten. Na de adrenaline gierende 60 seconden vloog de parachute open waarna het tweede deel van de val begon. Halve loops en tollende bewegingen maakte ook het tweede deel onvergetelijk. Over het uitzicht nog maar niet gesproken. Eenmaal met beide voeten weer op de grond was het alleen maar lachen gillen en nagenieten. We werden weer netjes met de bus terug in het dorp afgezet waar we nog 3 uur moesten wachten op onze fotoreportage. Deze uren hebben we doorgebracht in het winkelcentrum. In de avond zagen we nog een prachtige zonsondergang.
Na dit avontuur zijn we op weg gegaan naar Fiordland National Park. Dit is het grootste National Park van Nieuw-Zeeland. We hebben een toeristische route genomen met 14 aangeschreven wandelingen variërend van 8 uur return tot 45 minuten return. We hebben er 10 gelopen. Onderweg kwamen we langs de bekende Homer Tunnel. Deze tunnel is 1,2 km lang en bijzonder klein. Hij is enkel open van 9:00 tot 17:00 uur. Eenmaal door de tunnel belanden we gelijk in een andere wereld. De natuur veranderde en alles daaromheen. Toen we in Milford aankwamen keken we elkaar eerst aan of we wel goed zaten aangezien er om precies te zijn 3 huizen en een haven aanwezig waren. Daarin tegen was de fjord Milford Sound (de grootste uit zee oprijzende fjord van de wereld) wel een plaatje om te zien. Hier hebben we dan ook wel even de tijd voor genomen. Ook op onze planning stond een bezoekje aan een 160m hoge Bowen watervallen. In eerste instantie konden we deze niet vinden en stond hij ook op geen enkel bordje aangegeven. Toen we dit na gingen vragen in het visitor centre bleek door veiligheidsredenen de waterval al 5 jaar gesloten te zijn. Erg jammer. De zelfde dag zijn we weer helemaal terug gereden voorbij Te Anau om aan de Southern Scinic Road te gaan beginnen. Deze weg loopt van Te Anau via het zuiden naar Dunedin. We zijn benieuwd!
We zijn inmiddels op het Zuider eiland beland. De tweede avond in Picton was gelijk een bijzondere. Zoals de meeste van jullie wel op het nieuws hebben gehoord is dat er een aardbeving is geweest in Wellington. Ook ons avond eten moeste we op dat moment vasthouden want de gehele camper schudde heen en weer. Ook weer meegemaakt zeggen we dan maar!
Vanuit Picton hebben we de Queen Charlotte drive genomen naar het Abel Tasman National Park. Dit is het kleinste National Park van Nieuw-Zeeland. In dit park hebben we een groot deel van de prachtige meerdaagse Abel Tasman Coast track gelopen. Vervolgens zijn we naar Nelson Lakes National Park gegaan. Hier stond de uitdagende 22km lange St. Arnoud track op het programma. Deze wandeling loopt via smalle paatjes naar de top van de St Arnoud berg.
Na Nelson Lakes zijn we via Westport langs de westkust gaan rijden. Tijdens deze route hebben we verschillende wandelingen gemaakt en nog op eigen houtje kruipend een grot in gegaan die bekend stond om zijn fossielen en rotsformaties (uiteraard was dit toegestaan). Ook de Pancake rotsen en blowholes was iets spectaculairs (google maar).
Aan het einde van de westkust hebben we nog een oud schipfrak bezocht. Tijdens deze track ging onze aandacht meer uit naar de springende dolfijnen die ongeveer 10 meter van de kant uit het water sprongen. Achteraf bleken het zeldzame Hector dolfijnen te zijn die alleen in Nieuw-Zeelandse kustwateren leven. Die kunnen we dus ook weer doorstrepen. Hierna zijn we via de Frans Jozef en de Fox gletsjer naar Lake Madison gegaan. Dit meer staat bekend om zijn duidelijke spiegeling met besneeuwde bergen als achtergrond. Gelukkig hadden we goed weer dus dit leverde mooie foto’s op. We hebben nog even genoten van dit uitzicht op een terras.
Eenmaal aangekomen bij Lake Wanaka kregen we dusdanig het wintersport gevoel dat we inkopen hebben gedaan en een heerlijk dagje zijn gaan skiën in het skigebied Treblecone in de Nieuw-Zeelandse Alpen. Ook nu hadden we weer geluk met het weer (eigenlijk heel de reis tot nu toe).
De dag erna arriveerde we in Queenstown. Queenstown wordt ook wel de adrenaline hoofdstad van de wereld genoemd. Dit was goed te merken aangezien je op iedere hoek van de straat een booking centre zag met een waslijst van activiteiten die je kon boeken. Wij hebben vanaf het begin al tegen elkaar gezegd dat we willen skydive. Wij dus op zoek naar het skydive centre Nzone waar we al veel over hadden gelezen. Eenmaal aangekomen wilden we eigenlijk enkel even wat informatie en boeken voor de volgende dag. Toen we dit aangaven zeiden ze dat we ook met het eerst volgende busje mee konden die over 15 minuten vertrok. Daarbij was er ook de mogelijkheid een derde persoon mee te laten springen die foto’s maakte tijdens het gehele procedure. Dit leek mij zo onvergetelijk dat ik het Lieselotte voor haar verjaardag heb gegeven ook al duurde dat nog even. Een onvergetelijk aandenken van een onvergetelijk avontuur. Na de vraag of we gelijk mee wilden keken we elkaar aan en zeiden “waarom ook niet. Het weer is super dus DOEN!:”. Snel wat formulieren ingevuld en hup met de bus naar de vliegtuigen. Na korte instructies en het aanmeten van warme kleding en een harnas sprongen we het vliegtuig in. Voordat we gingen springen genoten we eerst nog van een mooie 15 minuten vlucht over de besneeuwde bergtoppen van Queenstown. Op 12000ft ging voor de eerste keer de deur open en sprong er een angstig meisje gillend uit het vliegtuig. Toen ging ons hartslag echt te keer. We dachten “kicke!!!!!”. Op 15000ft was het onze beurt. Eerst was ik aan de beurt en gelijk na mij lieselotte. Langzaam schuivend naar de opening van de deur waar de wind langs je gezicht raasde. Nog even terug denken aan de instructies en toen gingen we. Met een snelheid van 200km/uur raasden we naar beneden. Een vrije val van 60 seconden waarin je hart werkelijk waar stil stond. Genieten, genieten en nog eens genieten. Na de adrenaline gierende 60 seconden vloog de parachute open waarna het tweede deel van de val begon. Halve loops en tollende bewegingen maakte ook het tweede deel onvergetelijk. Over het uitzicht nog maar niet gesproken. Eenmaal met beide voeten weer op de grond was het alleen maar lachen gillen en nagenieten. We werden weer netjes met de bus terug in het dorp afgezet waar we nog 3 uur moesten wachten op onze fotoreportage. Deze uren hebben we doorgebracht in het winkelcentrum. In de avond zagen we nog een prachtige zonsondergang.
Na dit avontuur zijn we op weg gegaan naar Fiordland National Park. Dit is het grootste National Park van Nieuw-Zeeland. We hebben een toeristische route genomen met 14 aangeschreven wandelingen variërend van 8 uur return tot 45 minuten return. We hebben er 10 gelopen. Onderweg kwamen we langs de bekende Homer Tunnel. Deze tunnel is 1,2 km lang en bijzonder klein. Hij is enkel open van 9:00 tot 17:00 uur. Eenmaal door de tunnel belanden we gelijk in een andere wereld. De natuur veranderde en alles daaromheen. Toen we in Milford aankwamen keken we elkaar eerst aan of we wel goed zaten aangezien er om precies te zijn 3 huizen en een haven aanwezig waren. Daarin tegen was de fjord Milford Sound (de grootste uit zee oprijzende fjord van de wereld) wel een plaatje om te zien. Hier hebben we dan ook wel even de tijd voor genomen. Ook op onze planning stond een bezoekje aan een 160m hoge Bowen watervallen. In eerste instantie konden we deze niet vinden en stond hij ook op geen enkel bordje aangegeven. Toen we dit na gingen vragen in het visitor centre bleek door veiligheidsredenen de waterval al 5 jaar gesloten te zijn. Erg jammer. De zelfde dag zijn we weer helemaal terug gereden voorbij Te Anau om aan de Southern Scinic Road te gaan beginnen. Deze weg loopt van Te Anau via het zuiden naar Dunedin. We zijn benieuwd!
-
07 Augustus 2013 - 13:19
Ada :
Hoi lieverds,
Wat een verhaal en wat een avonturen....mooi levendig geschreven .....of we er bij waren
We zijn al aan het Google om te kijken waar jullie allemaal geweest zijn
Gelukkig ging het goed met de aardbeving,
wat een belevenissen allemaal wat zien en doen
jullie veel super ...en wat een onvergetelijk sprong hebben jullie gemaakt ...
En nog een heerlijk idee dat jullie nog geskied hebben...
We kijken uit naar jullie volgende lees bericht
(Skype ,sms )
Hier alles goed hoor ....groetjes en een dikkexxx
-
07 Augustus 2013 - 19:37
Janneke ( My Move):
Wouw wat een prachtige plaatjes en wat een uitzicht als je zo heerlijk aan het vliegen bent.
Jullie zijn heerlijk aan het reizen!!!!! Super om te lezen en te zien!
Wat gaan jullie hier je leven lang plezier van hebben. Geniet lekker verder. Ik geniet van jullie verhalen...... -
07 Augustus 2013 - 22:09
Willeke ( My Move):
Wat een belevenis en wat een levenservaring doen jullie op. En wat een lef om die sprong te wagen.
Enjoy and live life to the fullest -
08 Augustus 2013 - 09:52
Hans:
Hallo Liesje en Sven,
Ik had het al gelezen, maar dacht bij mezelf nog even reageren. Een heel leuk verslag en fantastisch wat jullie allemaal doen en zien. Dit is nog maar het begin van jullie reis, dus schrijf het vooral allemaal op wat je ziet en meemaakt. Komende vrijdag gaan we boeken en we kijken er naar uit om jullie dan in thailand te gaan zien.
Liefs van ons. -
10 Augustus 2013 - 05:52
Maarten(my Move):
Klinkt allemaal heel goed, wat een geweldig avontuur!
Zitten nu zelf op Hawaii, bepaalt niet verkeerd, net terug van een helicopter vlucht over Kauai!
Gr. Maarten -
10 Augustus 2013 - 15:50
Arie:
Het lijkt wel of ik mijn New-Zealand avonturen her beleef :)
Geweldig om jullie ervaringen te lezen!
Ik ben stiekem wel jaloers op de foto die jullie gemaakt hebben bij Lake Madison, of is dit ook een aanzichtkaart :P
En ja dan Queenstown ik geloof dat je daar iets van 400 adrenaline attracties kan boeken.......dus met recht de Adrenaline Hoofdstad van de wereld!
Skydiven........te gek of niet dan?? geweldig mooie foto´s boven de besneeuwde alpen echt een onvergetelijk aandenken!
En dan schrijven jullie over een aardbeving het lijkt wel of dat heel normaal is daar....ik heb er 1 meegemaakt in Christchurch echt gek om zoiets mee te maken.
Heel veel plezier nog in 1 van de mooiste landen ter wereld!
Groeten Arie -
13 Augustus 2013 - 11:37
Rob En Gerda:
Hoi Sven en Liselotte!
Enorm bedankt voor de sappige verslagen ende prachtige foto's van jullie fantastische belevenissen.
Super cool dat jullie deze reis gepland hebben en daardoor dus ook meemaken.
Naar ons idee de meest indrukwekkende fantastische reis van je leven, ook omdat het de eerste is!
Deze indrukken die jullie in 1 maand opdoen nemen normaliter gesproken jaren in beslag...
Nog veel adrenaline en mooie momenten samen toegewenst en geniet lekker van al dit moois!
Pas goed op jullie zelf en de hartelijke groeten van Gerda en Rob. -
10 September 2013 - 18:04
Judith En Neline:
Heey Lieselotte,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!
xx Judith en Neline -
11 September 2013 - 14:29
Marja En De Rest Van De Fèmelie !:
Jeeeeetje wat gaaf dat jullie gesprongen hebben!!!!
Geen poep in de broek gehad ? hahaha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
